Kas on võimalik leida väljapääsu illusoorse demokraatia ummikteelt?!

      Certa amittimus, dum incerta petimus  
       

       

              

Kas on võimalik leida väljapääsu illusoorse

 demokraatia ummikteelt?!                           

      Tänapäeva ühiskonnas on märgatav demokraatlike instituutide nõrkus, sotsiaalne ebavõrdsus, toimuda lastud demokraatia piirangud ja tõlgendused  soodustavad radikalismi, korruptsiooni, kuritegevust, terrorismi, erinevaid vägivallailminguid, mis oma olemuselt on vastureaktsiooniks kvasidemokraatliku avaliku võimusüsteemi poolt demonstreeritavale jõuetusele, sotsiaalsete  suhete mittevastavusele objektiivse  reaalsuse  nõuetele (vt  artiklit “Demokraatia täiustamise võimalus” : http://ceihners.blogspot.com/ =     www.blogger.com ).  

     Igaühes  meist elab  arusaam tõest, igaühes  meist on peidus iha õigluse järele, otsime elu mõtet, püüdleme eesmärgi poole, mis tuleneb ja tugineb meie väärtuste (valitud, kasvatusega saadud, omandatud) kogumile kui tegevuse motiveeringu alusele. Juhul, kui ühiskonda  ühendavad ühised  ideaalid, mobiliseerivad ideed, riigis on loodud ja eksisteerivad indiviidi teadliku õiglustunnetuse elluviimiseks vajalikud tingimused, siis ühiskond areneb õigusriigi raames, areneb rahulikul teel. Kui aga on olemas võimu poolt pealesurutud piirangud, tõkked, puhkeb vägivaldne võitlus nende vastu, riiklike instituutide käskude, dikteeritud normide vastu, rahva soovide ja tahte vastaste autoritaarsete piirangute vastu.

    Iga  inimese, kui ühiskonnaliikme elu  on otseselt sõltuv vastava sootsiumi domineerivatest väärtustest, moraalinormidest, levinud käitumismudelite humaansest sisust ja nende adekvaatsete tegevusmotiivide kogumist, väljakuulutatud inimesearmastuse ideaalide stimuleerivast jõust, esitatud ideede altruistlikust täideviimisest. Senikaua, kuni üha jääme süvenenuks oma igapäevasesse piiratusse, võitlusega elus toimetuleku eest tegelevad sotsiaalselt  laisad, apaatsed mugandujad, kes usaldavad kriitikavabalt valitsevat propagandat, alluvad pimedalt manipulatsioonidele enesega, olles omaks võtnud erinevad pealesurutud ksenofoobse, agressiivse iseloomuga maailmapildid, - püüdmatagi leida ja mõista sündmuste põhjuseid, näha olulist, - jätkub  intensiivne ühiskonna aluste erosioon, üsna  reaalseks muutub meie kõigi tuleviku ohustatus.

     Olukorras, mil riigivõimu  asutused ja struktuurid töötavad välja ja suruvad inimestele peale poliittehnoloogide poolt väljatöötatud  stereotüüpe, pseudoväärtusi, häbimärgistamisi, inimesed kaotavad humaansuse: teadlikkuse, et me kõik oleme ühtne tervik - Inimkond. Selliste tingimuste juures kultiveeritakse ühepoolselt õiget maailma nägemust, sellest tulenevat sallimatust, agressiivsust, kui  inimesed -  võimuhoobade juures olijate huvides, - vastandatakse üksteisele, neid kasutatakse nagu vahendeid võimumeeste omakasupüüdlike, küüniliste eesmärkide elluviimisel. Nad muutuvad pugejalikeks teenriteks, saamahimulisteks ametnikeks, keda peamiselt huvitab ja motiveerib rikkuse omandamine iga hinna eest, mitte oma missioon ja kohustus  võimalikult täielikult tagada rahva huve. Reformeerimata praegust võimu  süsteemi, see jätkab degenereerumist, pehkib, et kriitilisel hetkel kokku variseda – kogu rahva viletsuse ja massiliste inimtragöödiate saatel.

    Süvenedes ümberringi toimuvasse, kahjuks peame tegema järelduse, et korduvalt propageeritud riiklikud saavutused, rahvamajanduse kasv pole mitte võimulolijate teene, vaid hoopis rahva loova potentsiaali väljendumise tulemus, mis sageli on saavutatud ebasoodsa keskkonna ja valitseva eliidi tihti  meelevaldsete, asjatundmatute otsuste, selle omakasupüüdlike huvide poolt dikteeritud tegevuse kiuste. Millised küll oleksid olnud me saavutused juhul, kui rahvale oleksid loodud vajalikud tingimused loovuseks, ettevõtlikkuseks,  tagatud piiramatu, kuid vastutustundlik, tõeline väljendusvabadus! (vt  artiklit “Kas kunagi elame õnnelikus riigis? :  www.blogger.com).

    Eesmärgiga piirata ja välja rookida selline negatiivsete asjaolude kasvupind, autor teeb ettepaneku võtta kasutusele sotsiaalse identiteedi passid (SIP): vt  artiklit “Olla inimene: arusaamine, võimalus, valik”: www.blogger.com Tulemusena muutuks inimeste ja, esmajärjekorras, avaliku võimu   esindajate tegevuse  motivatsioon,  luues vajalikud eeltingimused  demokraatia progressile otsese rahvavalitsuse kujul (vt  artiklit “Alternatiivse riigi arengu visioon” :  www.blogger.com ).

    Selleks, et tajuda, mõista SIP ideed, hinnata selle aktuaalsust, tähtsust, tuleb jõuda sotsiaalse teadlikkuseni selle hädavalikkusest, kuni indiviidi enda arusaamiseni selle kasulikkusest ühiskonna pakilisemate probleemide lahendamisel (vt  artiklit “Reaalpoliitika puhastamise võimalustest” :  www.blogger.com). Vastasel juhul see, mis on silmnähtav, vajalik meile kõigile,  mõistmatuse tõttu lükatakse tagasi,  ignoreeritakse, ei võeta vastu, muudetakse tabuks, kuna huvid oma sotsiaalse seisundi säilitamiseks on palju tugevamad võimalikest, kuid sel moel teadvustamata, hoomamata,          hindamata jäänud kasudest tulevikus.

    Juhindudes oma egoistlikust lühiajalisest seisukohast, moonutatakse tuleviku eluperspektiive, teadvustamata endale, et SIP on tõhus instrument, mõjuv vahend selleks, et:

֍  juriidiliselt korrektselt sõnastada ja välja töötada õiguslikult siduva isikuandmete kogumise – kasutamise kord, mis tagaks võimaluse igal ühiskonna liikmel, igal indiviidil kontrollida, kes, mis eesmärgist juhinduna, kelle nimel, kelle huvides, mispärast kogub, töötleb tema isikuandmeid (vt  artiklit “Sotsiaalse identiteedi  passi sihtfunktsioonist” :  www.blogger.com);

֍  saada rahva huve esindavate isiksuste objektiivse iseloomustuse, mis annab tõese ettekujutuse nende tegevuse  motiveeringu põhiväärtustest, nende iseloomujoontest, silmaringist, võimekusest;

֍  anda võimalus igale isiksusele tõestada end, kui sotsiaalne olend, kes on võimeline ja võib aktiivselt  kaasa lüüa ühiskondlikus omavalitsuses, soodustades riigivõimu  transformeerumist rahvavalitsusesks;

֍  luua tõhus tagasiside valijaskonna ja valitud rahvaesindajate vahel, tagades sel moel süsteemaatilise, pideva rahva poolt delegeeritud  esindajate tegevuse  järelvalve ja kontrolli, seoses sellega saavutada  reaalne sõnade ja tegude kooskõla;

֍   vältida tänapäeval laialdaselt kultiveeritavat ebaõiget ja ebamoraalselt provotseerivat praktikat – kõikjal otsida ja näha välist kurjust, soovimata enesekriitiliselt hinnata enda tegevust, vastuvõetud otsuseid ja nende tulemusi;

֍  õppida läbi ühiskonna peegli nägema ennast, mõistes, et mistahes sotsiaalsete  probleemide juurte ja põhjuste uurimist tuleb alustada enda enesekriitilise hindamisega,  et probleemide lahendus on sõltuv iseenese  aktiivsest tegevusest;

֍  tajuda kogu ühiskonna ja isiklike huvide lahutamatut seost, vastastikust sõltuvust, sel moel arendades solidaarsust, piirates  egoismi ilminguid ja stimuleerides indiviidi sotsialiseerumist, vabastades inimeste koostöö ammendamatud võimalused (vt  artiklit “Ühistuliikumise võimas potentsiaal” :  www.blogger.com );

֍  teadvustada iga  ühiskonnaliikme subjektiivse tõe ja õiguse suhtelisust, tinglikkust, ebatäiust, sel moel motiveerides pidama  konstruktiivset dialoogi erinevate nägemuste, seisukohtade konsolideerimiseks, vastupidiste positsioonide lähendamiseks ühiste  väärtuste  ja huvide nimel, tulemusena oluliselt vähendades konfliktide riske ja kõrvaldades nende lahendamise agressiivsed meetodid;

֍   oluliselt vähendada riske kasutada moodsa ühiskonna  teaduse ja tehnoloogia saavutusi küüniliselt agressiivsete, autokraatlike juhtide kinnismõtteist sündinud ambitsioonide elluviimiseks, valitseva eliidi amoraalsete eesmärkide saavutamiseks, politiseerides rahvamasside  kombelisust, hävitades inimeste südametunnistust;

֍   säilitada seda, mis meile on antud vanemate poolt, mida ise oleme saavutanud, teeninud, kogunud, s.o meist igaühe poolt saavutatud seisund ühiskonnas, lubamata võimu juurde saada sotsiaalselt ohtlikel  inimestel, kes oma võimujanus, avantüristlike ambitsioonide kinnismõtete, asjatundmatu, kitsarinnalise maailmavaate poolt dikteeritud motiivide nimel on valmis ohverdama  kaaskodanike elusid, hävitama inimeste isiksusi, viies inimesed lojuste tasemeni, eksisteerimisinstinktideni, muutes nad sõnakuulelikeks olevusteks, manipuleeritavateks subjektideks;

֍  vältida riiklikus ulatuses vigade retsidiive ja ajaloolise kogemuse  ignoreerimist geopoliitiliste otsuste vastuvõtmise protsessis;

֍  tugevdada humanismile tuginevat väärtussüsteemi, sel moel algatades inimeste tegevuse  motiivide harmoniseerimist kogu ühiskonna huvides;

֍  aktiviseerida indiviidi püüdlusi puhastuda kõigest kurjast, s-o, oma  isiksuse  kahjulikest, ebasoovitavatest tunnustest, antisotsiaalsetest omadustest, asudes vaimse arengu teele;

֍  suurendada armastust, austust üksteise vastu, omavahelist solidaarsust, näidates orientiire, kuidas seda saavutada (vt  artiklit “Südame kutse” :  www.blogger.com );

֍  tagada dünaamiline tasakaal ühiskonna  liikmete eneseväljenduse  vabaduse ja ühiskonna  huvidele vastava  nende tegevuse  demokraatliku kontrolli (enesekontrolli) vahel;

֍  tugevdada moraali, luues  tasakaalu materiaalse ja vaimse vahel, kaine mõistuse ja emotsioonide vahel, enesearmastuse ja altruismi vahel, egoismi ja empaatia, filantroopia vahel;

֍   humanismi nimel ärgitada  sotsaalselt aktiivseid ühiskonna  liikmeid organiseeruma, viies ellu oma  vaimset mina, oma võimekust üldiseks hüvanguks (vt  artiklit “Äratada Inimkond” :  www.blogger.com );

֍    arendada inimestes võimet saada kriitiliselt mõistvateks kättesaadava info  kasutajateks, sel moel kõrvale heites eelarvamused,  mõtlemismallid  ja arusaamade retsidiivid, mis halvavad inimeste omavahelist mõistmist, segavad nägemast reaalsust kogu selle mitmekülgsuses, ignoreerivad silmaganähtavaid fakte, ei võimalda ära kuulata mõistuse häält, aru saada  argumentidest, sel moel eitades loogikat ja arusaamist, viies ühiskondlikult kahjuliku, irratsionaalse tegevuse juurde  (vt  artiklit “Tõe eristamine valest: tänapäeva võimalus” :  www.blogger.com );

֍    orienteerida elama humaansetele suhetele rajatud  ja vastastikusele usaldusele, südamlikkusele, aususele ja heatahtlikkusele tuginevat harmoonilist elu, mobiliseerides rahva potentsiaali inimväärsete elutingimuste loomiseks;

֍   tõhusalt edendada indiviidi arengut soodustavat teadmiste omandamist selleks, et täielikult avaneks iga isiksuse võimed, talent ja koos sellega kaoks inimeste asjatundmatust ja kinnisideid toitev keskkond;

֍   aidata avastada, harmoniseerida iga   noore isiksuse kasvupotentsiaali,  sihipäraselt ümber korraldades ja mõistlikult  reformides olemasolevat harisdussüsteemi;

֍  optimeerida garanteeritud põhisissetuleku praktilist elluviimist, selle kasutamist sotsiaalsete  erinevuste ja ebavõrdsuse vähendamiseks, ühiskonna  üldise ja iga selle liikme individuaalsete huvide harmoniseerimisel (vt  artiklit “Kuidas tagada inimväärset elu”   :  www.blogger.com);

֍   Inimene lõppude-lõpuks suudaks teadvustada oma sügavamat olemust: võimalust mööda täielikumalt,  tõepärasemalt tundma õppida ennast ja ümbritsevat maailma, et oma tegevuses juhinduda ja tugineda neile teadmistele, sel moel viies ellu oma missiooni – saada Jumala vääriliseks abiliseks ja võitluskaaslaseks.

     Endiselt enamus inimesi oma äärmiselt tugeva isekuse, vulgaarse küünilisuse abil või banaalsest kitsarinnalisusest vallatuna, pugedes eraelu puutumatuse varju, püüavad vabastada ennast isiklikult kõigest  riskantsest, ka mitmes mõttes ebameeldivast oma moraalse näo  eneseuurimise ja teadvustamise aktist. Püüdes ignoreerida seda aktuaalset  sotsiaalset vajalikkust ja nõuet, tulemusena tekib bumerangi efekt – pidurdub enda progress, põhjustatakse hulgaliselt kaasinimeste tragöödiaid. 

     See on seega siis ka üks praeguste raskuste peamisi põhjuseid, kui reaalpoliitikat loovad inimesed oma ajastu, oma sotsiaalse grupi eelarvamustega, kõlbeliste haigustega. Seetõttu juhtivate poliitikute iseloomuomadused, nende maailmavaade mängivad sageli tähtsamat rolli riigi arengus, kui nende professionaalsed oskused. Seda enesele teadvustamata, poliitikud lollitavad end ise ja koos sellega oma valijaskonda, viies rahvamassid – teadlikult või ebateadlikult,  kollektiivse hulluseni, hävitades terve mõistuse, piirates indiviidi väljendusvabadust, külvates asjatundmatuse seemneid, ärgitades inimestes primitiivseid, madalaid instinkte.

     Kahjuks, selline olukord ei parane senikaua, kuni enamus inimesi on sunnitud kogu oma jõud pühendama võitlusele eksistentsi pärast, s.o  oma  esmaste vajaduste rahuldamiseks. Nende vaimsete nõudmiste tase püsib üsna madal, kuid eneseteadvustamine jääb primitiivseks, sel moel piirates  isiksuse eneseväljenduse võimalust ja vabadust, võimaldamata tõeliselt  tõendada ja väljendada oma  inimlikku olemust.

    Sellistes tingimustes  ühiskonnas valitsevad ettekujutused poliitilisest  vastutusest, aususest, südametunnistusest niimoodi jäävadki sammeldunuks -  räpast, korrumpeerunud poliitikat loeme jätkuvalt iseenesestmõistetavaks ja õigustatuks, kuna sageli oma tunnetuses ise pole palju paremad. Jätkuvad  katsed ümber kirjutada ajalugu, võltsides seda vastavalt poliitilisele konjunktuurile, et rahvale põhjendada  näilist demokraatiat, ilustatud autoritaarsust, et luua ja hoida püsivalt päevakorral vaenlase kuvandeid ja sel moel õigustada oma vigu, et kuidagimoodi maskeerida teostatavat  antisotsiaalset  poliitikat. Seega paljud nii jätkavadki kannatamist mälukaotuse all vanemate ja vanavanemate poolt üleelatu suhtes, jäädes endiselt pimedaiks ja kurtideks tuleviku nõuetele, tundetuiks teiste valude suhtes. 

     Juhul, kui me kõik soovime elada heaolus, kas seepärast peab sõdima, agressiivselt käituma, sekkuma avantüüridesse, valetama, punuma intriige?! Võrreldamatult tõhusam ja humaansem on leida ühiskonna  seesmised potentsiaalid, mobiliseerida oma riigi ressursid, edendada ja arendada inimeste loovust, eneseväljendust, inimlikkust! Need siis ka on iga riigi tegelikud rahvuslikud huvid, mitte aga võimu poolt  pakutavad, rahvale pealesunnitud tõlgendused.

     Võib ju jätkata elamist (eksisteerimist) nii, nagu senini! Kuid see tähendab:

◊  suure ühiskonna  osa passiivset nõustumist, jõuetut ja pimesi kohandumist olemasoleva karmi reaalsusega, sotsiaalsete negatiivsete ilmingutega, sel moel leppides oma elu aluste jätkuva murendamisega, kõlbeliste väärtuste  degradeerumisega, poliitilise eliidi  kõikelubatavusega ja rahva huvide ignoreerimisega, sotsiaalsete  konfliktide süvenemist provotseerival moel või isegi avaliku agressiooni kujul -  tulemusena lammutades inimsuhteid, meie kõigi tulevikulootusi ja väljavaateid paremale elule;

◊  leppimist saavutatud status quo, hellitades petlikke lootusi, et  on võimalik säilitada oma  sotsiaalset  staatust, tagada oma  laste tulevik, vaatamata võimuesindajate sageli ebakompetentsele, väärale  ja  rahva huvidele mittevastavale poliitikale;

◊  raevuka võitluse jätkamist sotsiaalselt ebasoodsate tagajärgedega, kuhu haaratakse kaasa paljusid patriootiliselt häälestatud, filantroopiale  orienteeritud isikuid, samuti ka humanismi ja heategevuse ideaale esindavaid valitsusväliseid organisatsioone. Nii vähendatakse pinget ühiskonnas, aktiivselt aidates vähemvõimekatel riigi võimustruktuuridel lahendada teravaid sotsiaalseid probleeme nende asemel. Ehkki küll see tõesti on reaalne abi paljudele kannatanutele, kuid kahjuks,  olemuselt selline ühiskonna  toetus riigi ametkondadele on ja jääb,  kui asjatu katse  täita auklikku tünni veega, kuna sellisel teel pole  võimalik ja  ei saa kõrvaldada sotsiaalsete  negatiivsete tulemuste olemasolu põhjuseid.

     Kas tõesti on nii raske tajuda, et SIP sisseviimine ise võib olla kõige  märkimisväärsem panus  kõige väärtuslikumasse kapitali – Inimesse! Mis siis veel on vajalik, et mõista, kuidas pakutud, aktuaalsete probleemide lahendust SIP kasutatamise kaudu antakse igale ühiskonna  liikmele tema elu stabiilsuse garantiid, võimalust säilitada kindlaid tulevikuväljavaateid, lubamata lammutada inimeste elusid ambitsioonikate, võimuga hellitatud ja ühiskonna  poolt nõrgalt kontrollitud riigimeeste autoritaarse tegevuse  tõttu. Inimesed on ikka jäänud marionettideks, mängukannideks võimuahnete juhtide kätes, nagu seda juba on kogenud ja üle elanud eelnevad põlvkonnad. Mille poolest siis meie nüüd oleme paremad?!

     Kas tänane olukord – sõjatrummide põrina saatel – ei muutu sarnaseks juba varem üleelatule? Kas tõesti me peaksime sellega leppima, jätkama  eksisteerimist, minnes pimedalt amoraalsete poliitikute lõa otsas hävingusse, uutesse sõjakoledustesse?! On ju kohutav, et meie päevil on võimul veel nii palju agressiivseid poliitikuid, kes oma avantüristliku tegevusega jätkavad rahvusvahelise pinge eskaleerimist, samuti ka piiratud  subjekte, kes võivad  kiretult arutleda uue maailmasõja võimalusest, ilmselt isegi teadvustamata, et see viib nende endi ja kogu tsivilisatsiooni hukule. Seda ei tohi lasta toimuda!

     SIP idee nii jääbki subjektiivsesse staatusesse, senikaua, kuni see on vaid üksikute isikute poolt teadvustatud. Ent niipea, kui ilmneb  sotsiaalne nõudlus (mis objektiivselt juba eksisteerib, kuid mida subjektiivselt ignoreeritakse), selle võtab vastu ja seda suunab organiseeritud  inimeste ühendus, selle täiustamisel, elluviimisel löövad kaasa paljud huvitatud, see omandab objektiivse iseloomu, muutub inimeste sihikindla tegevuse juhtmotiiviks, sotsiaalse progressi ajendiks ja  garandiks.

    Ühiskonna  vaatepunktist on väga ohtlik venitada SIP algatuse elluviimisega, kuna sellise iseloomuga initsiatiiv võib saada üle võetud ja ellu viidud diktaatorlike juhtide  ja autoritaarsete režiimide huvides (nt Tšetšeenias seda juba püütakse teha Ramzan Kadõrovi toetusel ja heakskiidul: vt  https://lenta.ru/news/2016/02/18/passport/ ).

     SIP analoogse initsiatiivi elluviimine väljaspool demokraatlikku ühiskonna  kontrolli ähvardab orwelliku  nägemuse praktilist elustamist, muutes inimesed kuulekaiks marionettideks, manipuleeritavaiks tahtetuiks olendeiks. Selleks, et mitte võimaldada sellise õudsa tulevikustsenaariumi elluviimist, tuleb tegutseda nüüd ja viivitamatult, kuna autoritaarse võimu   tingimustes on võimalik väga operatiivselt ellu viia SIP sarnased initsiatiivid, minnes mööda demokraatlikest protseduuridest või ignoreerides neid. SIP, sattudes diktaatorlike juhtide kätesse, viivitamatult muudetakse omamoodi sotsiaalseks aatompommiks, mis hävitab demokraatia alused. Seejärel demokraatia varemetele ehitatakse üles Orwelli tüüpi riik. Kas tõesti me sellist tulevikku soovime oodata?

    Jätkates passiivselt jälgimist ja kaalutlemist, tühjalt arutlemist ümberringi toimuva üle, mõistmata, et oleme ajaloolisel ristteel, aktiivselt sekkumata tegevusse oma inimlikkuse säilitamise eest, riskime lammutada igasuguse demokraatia, pöördumatult sattudes riigivõimu usurpeerinud  eliidi tingimusteta orjusse.

                                        

                

                                                                        Ervins Ceihners, Dr.oec            

11.02.2016.   

Suomen sata uutta mahdollisuutta 2018–2037

(Yhteiskunnan toimintamallit uudistava radikaali teknologia)

https://www.eduskunta.fi/FI/tietoaeduskunnasta/julkaisut/Documents/tuvj_1%2B2018.pdf

Esiste una via d’uscita dal vicolo cieco della democrazia illusoria?!

                               Absiste viribus indubitare tuis
       

      Esiste una via d’uscita dal vicolo cieco della                      democrazia illusoria?!

    La debolezza delle istituzioni democratiche, la disparità sociale, le interpretazioni ammesse della democrazia, avvertibili nella società moderna, promuovono il radicalismo, la corruzione, la criminalità, il terrorismo, varie dimostrazioni della violenza che in fondo sono una reazione di risposta all’inadeguatezza e alla mancanza di conformità delle relazioni sociali alle richieste della realtà oggettiva dimostrate dal sistema dell’autorità pubblica pseudodemocratica (vedi l’articolo “La possibilità del perfezionamento della democrazia” : http://ceihners.blogspot.com/ = www.blogger.com).

     Ognuno di noi ha un suo concetto di verità, in ognuno di noi abita l’ansia della giustizia, cerchiamo il senso della vita, tendiamo allo scopo che deriva e si basa su un insieme dei nostri valori (scelti, innestati, adottati) come su una base di motivazione delle nostre azioni. Se la società è unita dagli ideali comuni e dalle idee mobilitanti, se nel paese esistono le condizioni necessarie per la realizzazione del concetto di giustizia consapevole dall’individuo, in tale caso la società si evolve nell’ambito di regolarità giuridica, si sviluppa in via pacifica. Però, qualora esistano delle limitazioni e barriere, sorge la lotta contro loro, contro comandi, contro le norme dettate dalle istituzioni statali, contro la limitazione autoritaria dei desideri e della vlontà del popolo.

     La vita di qualsiasi persona come membro di società dipende direttamente dai valori e dalle norme morali dominanti nel suo ambiente, dal contesto umano dei modelli diffusi di comportamento e dall’insieme dei motivi di azioni adeguato a tali modelli, dalla forza stimolante degli ideali dichiarati dell’umanità, dal contenuto altruistico delle idee proposte. Mentre noi, occupati della lotta per sopravvivenza, siamo affogati nella nostra quotidianità, rimanendo conformisti socialmente apatici, mentre ci fidiamo ciecamente della propaganda regnante, ci sottomettiamo a delle manipolazioni con noi, accettiamo una xenoboba e aggressiva visione del mondo imposta a noi in varie forme, senza mai provare a cercare e a capire le cause dell’evento avvenuto, a vedere il loro fondo, l’erosione intensa dei fondamenti della società continua e il pericolo per il nostro comune futuro diventa sempre più reale.

    Nella situazione quando le istituzioni e le strutture dell’autorità pubblica generano e impongono alla gente vari stereotipi, falsi valori, pregiudizi sviluppati dai tecnologi politici, le persone perdono l’idea dell’umanismo: la consapevolezza, che tutti noi presentiamo un insieme integro — l’Umanità. In tali condizioni si coltiva una visione del mondo unilateralmente corretta. L’intolleranza e l’aggressività derivanti da tale visione, quando le persone, nell’interesse di quelli che gestiscono le leve del potere, si oppongono l'una all'altra, quando vengono utilizzate come strumenti di realizazzione dei cinici scopi di lucro dei potenti. Diventano servi ossequiosi, burocrati avari, che si interessano soprattutto del profitto a tutti i costi, e non della propria missione o del dovere di servire gli interessi del popolo. Se il sistema governativa attuale non sarà riformata continuerà a degenerare e degradare per poi in un momento critico crollare — per il guaio di tutto il popolo, provocando tragedie umane.

   Internandosi nella situazione in atto, purtroppo, si giunge alla conclusione che quelle acquisizioni e la crescita dell’economia nazionale reiteratamente dichiarate dallo stato in realtà non sono un merito dei potenti, ma il risultato di estrinsecazione della potenzialità creativa del popolo, spesso ottenuto contrariamente alle circostanze avverse e alle decisioni voluntariste e incompetenti dell’aristocrazia governante, alle sue azioni dettate dagli interessi di lucro. La domanda è ― quali potrebbero essere le nostre acquaisizioni nella situazione in cui il popolo ha a sua disposizione tutte le condizioni necessarie per la creatività, per l’attivita imprenditoriale, nonché un’assoluta ma responsabile e vera libertà di espressione?! (vedi l’art. “Vivremo mai in un paese felice?”: www.blogger.com).

    Al fine di limitazione ed eliminazione dell’ambiente degli eventi negativi di cui sopra l’autore propone di usare i passaporti dell’identità sociale (PSI): vedi l’articolo “Essere l’uomo: consapevolezza, opportunità, scelta”: www.blogger.com. Alla fine cambierebbe la motivazione delle persone e soprattutto quella dei rappresentanti delle autorità, sarebbero create le condizioni condizioni provvisorie necessarie per il progresso della democrazia sotto forma del dominio diretto del popolo (vedi l’articolo “La visione alternativa dello sviluppo dello stato”: www.blogger.com).

   Per capire l’idea di PSI e valutare la sua attualità e importanza occorre arrivare alla consapevolezza della sua necessità, all’accettazione da parte dell’individuo stesso dell’opportunità dell’idea per la risoluzione dei problemi attuali della società (vedi l’articolo “Sulle possibilità di puruficazione della politica reale”: www.blogger.com).

    Altrimenti tutto quello di cui tutti noi abbiamo bisogno viene respinto, ignorato, non accettato, diventa tabù — perché la voglia di conservare il proprio stato sociale è molto più forte delle future acquisizioni, anche se probabili ma non consapevoli, non accettate e sottovalutate.

    Quindi, il modo di vedere egoistico e poco lungimirante distrugge le prospettive della futura vita, non permette di capire che PSI rappresenta uno strumento efficace per:

֍ nel modo giuridicamente corretto discutere e elaborare un ordine di accumulazione e utilizzazione dei dati di natura personale, che assicurerebbe la possibilità di ogni membro della società di effettuare il controllo sui fini, organizzatori, interessi e motivi della raccolta e del trattamento dei suoi dati personali (vedi l’articolo “Sulla funzione obiettiva del passaporto dell’identità sociale”: www.blogger.com);

֍ ottenere una caratteristica oggettiva dei portavoci degli interessi del popolo che rappresenterebbe in modo veritiero i valori principali della loro motivazione, i tratti dei suoi caratteri e le loro potenze;

֍ dare adito a ogni persona di realizzarsi come una creatura sociale, capace a prendere parte alla gestione autonoma della società facilitando così la trasformazione dell’autorità pubblica nel dominio del popolo;

֍ stabilire la retroazione tra l’elettorato e i rappresentanti eletti dal popolo, assicurando così un continuo controllo sistematico delle loro azioni e della corrispondenza reale tra le parole e le azioni;

֍ eliminare quella incongruente, immorale e provocativa e molto coltivata ai gorni nostri abitudine a cercare sempre e in ogni cosa un male esterno senza valutare autocriticamente le proprie azioni e decisioni nonché le loro conseguenze;

֍ insegnare a vedere la propria immagine nello specchio della società, a capire che la ricerca delle radici di ogni problema sociale viene iniziata con una valutazione autocritica di se stesso e che la risoluzione dei problemi dipende dalle proprie attive azioni;

֍ cogliere il legame indissolubile e l’interconnessione tra gli interessi pubblici e quelli personali, promuovere la solidarietà, limitare le dimostrazioni dell’egoismo e stimolare la socializzazione dell’individuo, redimere le possibilità inesauribili della cooperazione umana (vedi l’articolo “Il forte potenziale del movimento cooperativo”: www.blogger.com);

֍ capire la relatività, le condizioni, l’imperfezione della verità soggettiva e dell’onestà di ogni membro della società, motivandolo così di dialogare costruttivamente al fine di consolidazione di vari concetti e opinioni, di approccio delle posizioni opposte in nome dei valori e interessi comuni, abbassando i rischi dei conflitti ed eliminando i metodi aggressivi di risoluzione dei conflitti;

֍ conservare quello che abbiamo ricevuto dai genitori, quello che abbiamo ottenuto, guadagnato, accumulato da soli, ovvero le acquisizioni di vita di ognuno di noi, impedendo che al potere saliscano persone socialmente pericolose che motivandosi con l’avidità del potere, con le pretese avventuristiche, con l’oscurantismo e l’ignoranza, con la propria concezione limitata del mondo sono pronte a sacrificare le vite dei concittadini, a distruggere le loro personalità, facendoli arrivare al livello degli animali ispirati solo dagli istinti della lotta per l’esistenza, trasformandoli così nei soggetti ubbidienti e sottomessi;

֍ evitare di ripetere gli errori di livello statale e di ignorare l’esperienza storica durante la procedura della presa delle decisioni geopolitiche;

֍ rafforzare il sistema di valori basato sull’umanismo stimolando così l’armonizzazione dei motivi delle persone nell’interesse di tutta la società;

֍ attivare la tendenza dell’individuo a purificarsi dal male ovvero dai tratti asociali e non benevoli della sua personalità e a imboccare la via del perfezionamento spirituale;

֍ moltiplicare l’Amore, il rispetto all’altro, la solidarietà reciproca indicando i punti di riferimento necessari (vedi l’articolo “L’Appello del cuore”: www.blogger.com);

֍ assicurare l’equilibrio dinamico tra la libertà di espressione della propria personalità e il controllo democratico (autocontrollo) della corrispondenza tra le proprie azioni e gli interessi della società;

֍ rafforzare il morale creando l’equilibrio tra le cose materiali e quelle spirituali, tra la ragione sana e le emozioni, tra l’amor proprio e l’altruismo e la filantropia;

֍ in nome dell’umanismo stimolare i membri socialmente attivi della società a organizzarsi e a realizzare le proprie potenze e originalità per il bene comune (vedi l’articolo “Svegliare l’Umanità”: www.blogger.com);

֍ stimolare le persone a trattare in modo critico le informazioni disponibili, eliminando manifestazioni di pregiudizi, di mentalità stereotipata e di concezioni che paralizzano la comprensione reciproca, impediscono di vedere la realtà, ignorano i fatti evidenti, non consentono di ascoltare con comprensione, di accettare argomenti, rinnegando così la logica e la ragione e portando alle azioni socialmente dannosi e irrazionali (vedi l’articolo “La separazione della verità dalla falsità: le opportunità moderne”: www.blogger.com);

֍ orientare le persone verso una vita armonica basata sulla fiducia reciproca, sulle cordialità, onestà e bontà, mobilitando il potenziale del popolo per la creazione delle condizioni vitali dignitose;

֍ stimolare efficacemente l'assimilazione delle conoscenze necessarie per la crescita della personalità e per la realizzazione del potenziale di ogni persona, eliminando così l’ambiente nutritivo dell’ignoranza e l’ossessione;

֍ aiutare a liberare e armonizzare le potenzialità di crescita della personalità di ogni giovane uomo, trasformando coerentemente e riformando ragionevolmente il sistema d’istruzione esistente;

֍ ottimizzare l’introduzione del profitto garantito di base, il suo utilizzo per la riduzione delle differenze sociali e dell’ ineguaglianza dei diritti, per l’armonizzazione degli interessi pubblici e personali di ogni membro della società (vedi l’articolo “Come assicurare una vita dignitosa dell’Uomo”: www.blogger.com);

֍ l’Uomo finalmente ha conosciuto la sua sostanza interna: ove possibile percepire se stesso e il mondo esterno, con lo scopo di utilizzare queste conoscenze nelle sue attività e realizzare così la sua destinazione di vita — diventare un meritevole assistente e socio di Dio.

    Ancora una certa maggioranza degli uomini appoggiandosi sul suo incurabile egoismo e sul cinismo volgare oppure trovandosi nelle pastoie della mediocrità banale, facendosi schermo della falsa violazione della privacy, tenta di liberarsi dal rischioso e sgradevole atto di cognizione di se stesso e di consapevolezza del suo aspetto morale. In seguito al rinnegamento di questa attuale necessità sociale e della richiesta scottante insorge l’effetto di boomerang — si blocca il proprio sviluppo dell’individuo e si moltiplicano tragedie dei concittadini.

     Proprio qui si nasconde una delle principali cause delle difficoltà attuali: la politica reale deve essere creata dalle persone prive di pregiudizi, delle malattie morali del secolo e del proprio gruppo sociale. Pertanto i tratti dei caratteri dei politici conducenti spesso sono più importanti delle loro abilità professionali. Rimanendo incoscienti di questa regola i politici truffano se stessi e il proprio elettorato, portando le masse popolari, sia volutamente che inconsapevolmente, alla follia collettiva, distruggendo la ragione sana, limitando le possibilità dell’espressione della propria personalità dell’individuo, seminando il profanamento, provocando gli istinti primitivi e bassi.

     Purtroppo tale situazione non cambia finché la maggioranza degli uomini è costretta a dedicare tutte le sue forze alla lotta per l’esistenza, ovvero alla soddisfazione dei suoi fabbisogni primari. Le sue richieste spirituali abbastanza basse non cambiano, l’autocoscienza rimane al livello primitivo, limitando così le opportunità e la libertà di espressione della propria personalità, impedendole di stabilire e di esprimere la sua sostanza umana.

    In tale situazione i concetti della responsabilità politica, dell’onestà e della coscienza regnanti nella società rimangono arretrati – la politica sporca e corrota viene considerata accettabile e giustificata, perché così è nostra percezione. Continuano i tentativi di riscrivere la storia, di falsificarla in conformità alla congiuntura politica per giustificare davanti al popolo la democrazia illusoria, di decorare l’autoritarismo, di mantenere l’immagine dei nemici. Cercando in tale maniera di giustificare i propri errori e almeno in ogni modo di mascherare la politica antisociale in atto. In tali condizioni molti continuano ad avere amnesia, dimenticando quello che hanno vissuto i loro genitori e nonni, e rimangono ciechi e sordi alle richieste del futuro e insensibili ai dolori altrui.

    Se tutti noi vogliamo vivere bene davvero dobbiamo fare le guerre, partecipare ad avventure, intessere intrighi?! È molto più efficace e umano trovare le potenze interne della società e del suo paese, stimolare e sviluppare la creatività delle persone, la loro espressione di se stessi, la sua umanità! Questi dovrebbero essere gli interessi veri di qualsiasi paese e non le interpretazioni imposte al popolo dalle autorità.

     Certamente, si può continuare a esistere così come ora! Ma questo significa:

◊ un passivo accordo, un cieco e inerme adattamento della maggioranza della società alla rigida realtà e ai fenomeni sociali negativi che portano alla seguente rovina dei fondamenti dell’attività vitale, alla degradazione dei valori morali, al permissivismo e all’ignoranza degli interessi del popolo dall’aristocrazia governante, cosa che provoca la trasformazione dei conflitti sociali in una forma aggressiva. Alla fine vengono distrutte le relazioni umane nonché le nostre intenzioni e le speranze per una vita migliore;

◊ un’accettazione dello status quo acquisito, sperando erroneamente di conservare il proprio stato sociale e di assicurare il futuro dei propri figli, nonostante un’incompetente, ingiuriosa e spesso inadeguata agli interessi del popolo politica dei rappresentanti del popolo;

◊ la continuazione della lotta contro le conseguenze socialmente avverse, che coinvolge molte persone patriottiche e filantropiche, nonché varie organizzazioni private che rappresentano gli ideali dell’umanismo e della beneficienza. Tutto questo aiuta a diminuire la tensione nella società e a facilitare la risoluzione dei seri problemi sociali da parte delle deboli strutture pubbliche. Anche se è un vero sostegno alle molte persona in stato di bisogno, ma purtroppo tale ausilio della società alle istituzioni pubbliche rimane un invano tentativo di riempire con acqua una botte bucata, visto che così è impossibile eliminare le cause dell’esistenza dei fenomeni sociali negativi.

     Davvero è così difficile comprendere che l’implementazione di PSI potrebbe essere il contributo importantissimo nel capitale più prezioso ― nell’UOMO! Cosa serve ancora per capire che la risoluzione proposta dei problemi attuali tramite l’utilizzo di PSI può assicurare a ogni membro della società la stabilità della sua vita, conservare le sue prospettive future, impedendo la distruzione delle vite causata dall’attività autoritaria degli esponenti pubblici, pretenziosi, viziati dal potere e poco controllati da parte della società. Altrimenti la gente rimane per sempre una specie di burattino e giocattolo nelle mani dei capi avidi del potere. Ma non è quello che hanno vissuto le generazioni precedenti? Siamo meglio di loro?!

    Ma la situazione di oggi — accompagnata dal suono di tamburi militari — non diventa sempre più simile e quella che abbiamo vissuto in passato? Davvero dobbiamo rassegnarci e continuare a esistere seguendo ciecamente i politici amorali verso guai, verso nuovi orrori della guerra?! Fa paura che oggi si trovano così tanti politici aggressivi che con le loro azioni avventuriste continuano a fare escalare la tensione mondiale, nonché quei soggetti limitati che ragionano freddamente sulla possibilità di una nuova guerra mondiale. Sembra che neanche si rendono conto che una guerra così porterebbe all’eliminazione di loro stessi e alla distruzione di tutta la civiltà. Non dobbiamo permetterlo!

     L’idea di PSI rimane nel suo stato soggettivo finché è capita solo da parte di singole persone. Ma non appena nasce la richiesta sociale (che già esiste oggettivamente, ma viene negata soggettivamente) l’idea viene accettata e promossa dalla comunità organizzata, il suo perfezionamento e la sua realizzazione coinvolgono molti interessati, inoltre l’idea acquista un carattere oggettivo, diventa un filo rosso dell’attività specificata degli uomoni, un motore e un garante del progresso sociale.

     Dal punto di vista della società è molto pericoloso rallentare la realizzazione della proposta di PSI. Perché un’iniziativa così può essere intercettata e realizzata a favore dei dittatori e dei regimi autoritari (per esempio, in Cecenia si prova a realizzarla con aiuto e benedizione di Ramzan Kadyrov: vedi https://lenta.ru/news/2016/02/18/passport/).

      La realizzazione di un’iniziativa analoga di PSI senza alcuno controllo democratico da parte della società porta alla materiazzazione della visione di Orwell, alla trasformazione degli uomini nei burattini ubbidienti e nelle creature manipolate che non hanno la propria volontà. Per impedire lo sviluppo di un simile scenario terribile del futuro si deve agire immediatamente, perché nella situazione del potere autoritaria e con la possibilità di eludere o ignorare le procedure democratiche, le iniziative simili a PSI possono essere realizzate rapidamente. Essendo nelle mani dei dittatori l’idea di PSI potrebbe essere trasformata in una sorta di bomba nucleare sociale capace a distruggere i fondamenti della democrazia. In questo caso sui resti della democrazia sarebbe costituito uno stato di tipo descritto da Orwell. Davvero vogliamo un futuro così?!

    Continuando a osservare passivamente e a fare lunghi discorsi inutili sulla situazione in atto senza renderci conto che ci troviamo nuovamente all’incrocio della storia, senza difendere la propria umanità, rischiamo di rovinare qualsiasi democrazia e diventare servi dell’aristocrazia che ha usurpato il potere.

                     

                                       

                   

 Ervins Ceihners, Dr.oec    11.02.2016.

Czy istnieje możliwość wyjścia z impasu iluzorycznej demokracji ?!

Nil volenti difficile est

        Czy istnieje możliwość wyjścia z impasu                             iluzorycznej demokracji ?!

W dzisiejszym społeczeństwie widoczne słabości demokratycznych instytucji, nierówność społeczna, dozwolone interpretacje demokracji sprzyjają rozwojowi radykalizmu, korupcji, przestępczości, terroryzmu, różnym formom przemocy, które ze swej natury stanowią niby odpowiedź na demonstrowaną przez “quasi – demokratyczny” system władzy publicznej niezdolność na niezgodność relacji społecznych z wymaganiami obiektywnej rzeczywistości (patrz artykuł “Demokrātijas pilnveidošanas iespēja” (Możliwość doskonalenia demokracji).

http://ceihners.blogspot.com/=ww.blogger.com).

   W każdym z nas żyje zrozumienie prawdy, w każdy z nas mieszka pragnienie sprawiedliwości, szukając sensu życia, podążając do celu, który wynika i jest oparty na zbiorczości naszych wartości (wybranych, wychowanych, zapożyczonych) ustawione jako motywacyjnej podstawie do działania. Jeśli społeczeństwo łączą wspólne ideały, mobilizujące pomysły, w państwie zostały stworzone i istnieją warunki niezbędne do urzeczywistnienia przemyślanego zrozumienia sprawiedliwości to społeczeństwo ewoluuje w ramach praworządności, rozwija się drogą spokoju. Ale, podczas istnienia narzuconych przez władzę ograniczeń, barier, kwitnie gwałtowna walka wobec nich, wobec zespołów państwowych instytucji, dyktowanym zasadom, wobec autorytarnych ograniczeń życzeń i woli narodu.

Życie każdego człowieka, jako osobnika społecznego jest bezpośrednio zależne od dominujących w odpowiednim socjum wartości, norm moralnych pożywce społeczną, humanitarnej treści rozpowszechnionego wzoru zachowań i odpowiedniego zestaw motywów działania, od stymulującej siły głoszonych ideałów miłości do ludzkości, od altruistycznego spełnienia przedstawionych pomysłów. Tak długo, jak nadal pozostaniemy pochłonięci w swojej codziennej zaściankowości, zajęci w walce o przetrwanie, społecznie leniwi, apatycznymi konformistami, którzy bezkrytycznie ufają rządzącej propagandzie, ślepo poddają się manipulacjom, akceptując narzucony na siebie na różne sposoby ksenofobiczny, agresywny charakter wizji świata – nawet nie próbując znaleźć i zrozumieć przyczyny zdarzeń, zobaczyć meritum, – będzie kontynuować się intensywna erozja fundamentów społeczeństwa, dla nas wszystkich rzeczywistym stanie się zagrożenie przyszłości.

W sytuacji, w której władza i podmioty publiczne generują i narzucają ludziom stereotypy, pseudowartości i uprzedzenia opracowane przez technologów politycznych, ludzie tracą człowieczeństwo: świadomość, że wszyscy stanowimy spójną całość – Ludzkość. W takich okolicznościach jest propagowana jednostronnie poprawna wizja świata, wynikający z niej brak tolerancji i agresja, kiedy ludzie – w interesach osób będących u dźwigni władzy, – są konfrontowani ze sobą, są one wykorzystywani jako narzędzie do osiągnięcia celów przez egoistycznych i cynicznych ludzi władzy. Stają się one służalczymi pomagierami, chciwymi urzędnikami, którzy są najbardziej zainteresowani i zmotywowani zdobyciem bogactwa za wszelką cenę, a nie ich misja i obowiązek w możliwie najszerszym zakresie zapewnienie interesów ludności. Bez reformowania obecnego systemu władzy, będzie ona nadal degenerować się, gnić, aby w krytycznym momencie rozpaść się – na nieszczęścia całego narodu i przy akompaniamencie masowych ludzkich tragedii.

Zagłębiając się w otaczające wydarzenia, niestety dochodzi się do wniosku, że wiele razy, zalecane przez państwo osiągnięcia, wzrost gospodarczy nie jest zasługą władzy, ale wyraz wyników twórczego potencjału narodu, które często zostają osiągane, pomimo niesprzyjającego otoczenia i często woluntarnym, niekompetentnym decyzjom rządzącej elity, działaniom dyktowanym jej samolubnymi interesami. Więc jakie byłyby nasze osiągnięcia, jeśli ludzie mieliby stworzone niezbędne warunki dla innowacji, przedsiębiorczości, zagwarantowany nieograniczony, ale odpowiedzialny, prawdziwy przejaw wolności! (patrz artykuł “Vai kādreiz dzīvosim laimīgā valstī? [Czy kiedykolwiek będziemy żyć w szczęśliwym państwie?]: www.blogger.com).

   W celu ograniczenia i wyeliminowania istnienia środowiska tych negacji, autor zachęca do korzystania z paszportu tożsamości społecznej (PTI): patrz artykuł “Būt Cilvēkam: izpratne, iespējas, izvēle” [Być człowiekiem: rozumienie, możliwości, wybór]: www.blogger.com. Na skutek tego uległaby zmianie motywacja działania ludzi, a przede wszystkim przedstawicieli władzy publicznej, poprzez stworzenie niezbędnych przesłanek do demokratycznego postępu w postaci bezpośredniego zarządzania przez naród (patrz artykuł “Alternatīva valsts attīstības vīzija” [Wizja alternatywnego rozwoju państwa]: www.blogger.com).

   Dostrzec, zrozumieć ideę PTS, ocenić jego aktualność, wagę, należy dotrzeć do świadomości społecznej o jej niezbędności, do uznania przez każdą osobę o jego skuteczności w rozstrzyganiu pilnych problemów w społeczeństwie (patrz artykuł “Par reālpolitikas attīrīšanās iespējām” [O możliwości oczyszczania się realnej polityki]. www.blogger.com). Inaczej, to jest oczywiste, co konieczne dla każdego z nas, przez niezrozumienie zastanie odepchnięte, zignorowane, nie zaakceptowane, zamienione się tabu, ponieważ interesy zachowania swojego statusu społecznego są znacznie silniejsze niż możliwe, ale również nieuświadomione, niedostrzeżone i nieocenione przyszłe korzyści.

  Kierując ze swoim egoistycznym, krótkoterminowym punktem widzenia, zostają niszczone przeszłościowe perspektywy życiowe, nie zdając sprawy, że PTS stanowi skuteczne, wpływowe narzędzie, żeby:

Ø w prawnie właściwy sposób omówić i opracować prawnie wiążące rozwiązania zbierania – wykorzystania danych o prywatnym charakterze, które zapewniłyby możliwość dla każdego członka społeczeństwa, każdemu indywidualnie kontrolować kto, w jakim celu, w czyim imieniu i interesie, dlaczego gromadzi, przetwarza jego dane osobowe (patrz artykuł “Par sociālās identitātes pases mērķfunkciju” [O docelowej funkcji paszport tożsamości społecznej]: www.blogger.com);

Ø uzyskać obiektywną charakterystykę osoby reprezentującej interesy narodu, która zapewnia prawdziwe przedstawienie o podstawowych wartościach motywacji jego działania, jego cechach charakteru, widnokręgu i potencjale;

Ø dać możliwość każdej osobowości udowodnić siebie jako istotę społeczną, która jest zdolna i może odgrywać aktywną rolę w publicznym samorządności, wspierając transformację władzy państwowej w władzę narodową;

Ø ustanowić skuteczną zwrotną więź między wyborcami a wybranymi przedstawicielami ludu, zapewniając w ten sposób systematyczne i ciągły prowadzenie monitoringu i kontrolę delegowanych przedstawicieli narodu, a tym samym osiągając prawdziwą spójność słów i czynów;

Ø zapobiec obecnie powszechnie uprawianej, bezmyślnej i perwersyjnie prowokacyjne praktyce, wszędzie poszukiwać i dopatrywać się zewnętrzne zło, nie chcąc samokrytycznie ocenić swoje działania, podjęte decyzje i ich konsekwencje;

Ø nauczyć spojrzeć w głąb siebie przez lustro społeczeństwa, zdając sobie sprawę, że wszelkie korzenie i przyczyny problemów społecznych należy zaczynać się od własnej oceny samokrytycznej, że rozwiązanie problemu zależy od osobistego aktywnego zachowania;

Ø postrzegać nierozerwalne powiązanie, współzależność wspólnych interesów społeczeństwa i osobistych interesów, w taki sposób przyczyniając się do solidarności, ograniczając tym samym wyraz egoizmu i stymulując socjalizację osobnika, odblokowując niewyczerpane możliwości ludzkiej współpracy (patrz artykuł “Kooperatīvās kustības varenais potenciāls” [Potężny potencjał ruchu spółdzielczości]. www.blogger.com);

Ø zidentyfikować subiektywną prawdę i względność sprawiedliwości, warunkowość, niepełność każdego członka społeczeństwa, pobudzając w ten sposób do konstruktywnego dialogu odnośnie innego widzenia, konsolidacji opinii, zbliżenia przeciwstawnego stanowiska w imieniu wspólnych wartości i interesów, w efekcie istotnie zmniejszając ryzyko konfliktów i eliminując agresywne metody ich rozwiązywania;

Ø zachować to, co dali nam rodzice, co osiągnęliśmy sami, zarobiliśmy, zaoszczędziliśmy, czyli osiągniętą przez każdego z nas pozycję życiową, nie pozwalając dojścia do władzy społecznie niebezpiecznym ludziom, którzy w imieniu motywów podyktowanych własną żądzę władzy, oportunistycznych ambicji, obsesją, ignorancją, ograniczonym światopoglądem, są gotowi poświęcić życie współobywateli, zniszczyć osobowość człowieka, doprowadzając ludzi do poziomu życia istot, instynktów egzystencji, zamieniając ich w posłuszne istoty, subiekt do manipulowania;

Ø zapobiec nawrotom błędów na skalę krajową i ignorowania historycznych doświadczeń w procesie podjęcia geopolitycznych decyzji;

Ø wzmocnić system wartości oparty na humanizmie, w ten sposób inicjując harmonizację motywów ludzkich działań w interesie ogółu społeczeństwa;

Ø uaktywnić skłonność jednostki do oczyszczanie się ze zła, czyli niekorzystnych, niepożądanych, antyspołecznych cech jego osobowości, stając na drodze duchowego postępu;

Ø powielić Miłość, wzajemny szacunek i solidarność, wskazując punkty orientacyjne, jak to osiągnąć (patrz artykuł “Sirds aicinājums” [Powołanie serca]. www.blogger.com);

Ø zapewnić dynamiczną równowagę pomiędzy samowyrażaniem wolności przez członków społeczeństwa w odpowiadającą interesom publicznym demokratyczną kontrolę (samokontrolę) ich zachowania;

Ø wzmocnić moralność, tworząc równowagę między materialnym i duchowym, między zdrowym rozsądkiem a emocjami, między egoizmem i altruizmem, między egoizmem i empatią, filantropią;

Ø zachęcić w imieniu humanizmu społecznie aktywnych członków społeczeństwa do wspólnego organizowania się w celu urzeczywistnienia swej duchowej tożsamości, swojego potencjału w interesie ogólnym (patrz artykuł “Atmodināt Cilvēcību” [Obudzić ludzkość]. www.blogger.com);

Ø zachęcić ludzi, by stali się krytycznie rozsądnymi użytkownikami dostępnych informacji, w ten sposób eliminując przesąd, stereotypowe myślenie i nawrót postrzeganie, który paraliżuje wzajemne zrozumienia ludzi, utrudniając postrzegania rzeczywistości w całej jej różnorodności, ignoruje oczywiste fakty nie pozwala na usłyszenie z zrozumieniem, aby, dostrzec argumenty, przez to niwecząc logikę i inteligencję, prowadząc do społecznie szkodliwego, irracjonalnego działania (patrz artykuł “Patiesības nošķiršana no meliem: mūsdienu iespējas” [Oddzielenie prawdy od kłamstwa: współczesne możliwości]. www.blogger.com);

Ø żyć harmonicznym życiem, założonym na humanitarnych relacjach i opartym na wzajemnym zaufaniu, szczerości, uczciwości i życzliwości, mobilizując potencjał narodu do stworzenia godnych warunków ludzkiego życia;

Ø skutecznie stymulować nabycie wiedzy sprzyjającej wzrostowi osobowości, aby w pełni ujawnić osobistych zdolności i talenty każdej osoby, a stąd zanikowi środowiska pożywiającego ludzką ignorancję i obsesję;

Ø pomagać wykrywać, harmonizować potencjał wzrostu osobistego każdej młodej osoby, celowo transformując i rozsądnie reformując istniejący system edukacji;

Ø optymalizując praktyczne wdrożenie gwarantowanego dochodu podstawowego, korzystania z niego w celu zmniejszenia różnic i nierówności społecznych, do harmonizacji wspólnych interesów społeczeństwa i poszczególnych interesów każdego jej członka (patrz artykuł “Kā nodrošināt Cilvēka cienīgu dzīvi” [Jak zapewnić godne Ludzkie życie]. www.blogger.com);

Ø Człowiek ostatecznie uświadomił swoją najgłębszą naturę: jak najpełniej, naprawdę poznał siebie i otaczający jego świat, tak żeby w swojej działalności kierował się i opierał się na tej wiedzy, realizację swoją misję życiową, stając się godnym pomocnikiem i współtowarzyszem Boga.

   Mimo tego, większość ludzi za pomocą nie przebijanego egoizmu, wulgarnego cynizmu lub zafascynowani banalną zaściankowością, przykrywając się domyślnym naruszeniem prywatności, starają uwolnić się od osobiście raczej ryzykownego, w wielu aspektach nieprzyjemnego aktu samozbadania i rozeznania swojego oblicza moralnego. Starając się ignorować tę pilną społeczną potrzebę i wymóg, w wyniku powstaje efekt bumerangu – zostają zahamowane własne postępy, unikając tragedii współobywateli.

Jest to więc, jedną z przyczyn obecnych trudności, podczas której realna polityka jest kształtowana przez ludzi z uprzedzeniami i chorobami moralnymi swojego czasu i swojej grupy społecznej. Dlatego cechy charakteru przywódców politycznych, ich światopogląd często odgrywa większą rolę w rozwoju kraju, niż ich umiejętności zawodowe. Nie zdając z tego sprawy, politycy oszukują samych siebie, a tym samym ich elektorat, doprowadzając masy ludowe – świadomie lub nieświadomie, zbiorowego szału, niszcząc zdrowy rozsądek, ograniczając przejawy wolności indywidualnej, siejąc ziarno profanacji, podsycając w ludziach prymitywne, niecne instynkty.

   Niestety, taka sytuacja nie ulegnie poprawie, tak długo, jak długo większość ludzi będzie zmuszona poświęcić wszystkie swoje siły w walce o byt, czyli na zaspokojenie ich podstawowych potrzeb. Poziom ich duchowych potrzeb pozostaje dość niski, a własna samoświadomość pozostanie w prymitywnej formie, w taki sposób ograniczając przejaw osobistych możliwości i wolności, nie pozwalając prawdziwie potwierdzić i wyrazić swoją ludzką naturę.

   W tych okolicznościach, dominujące w społeczeństwie przedstawienie o politycznej odpowiedzialności, uczciwości i sumieniu pozostaną skostniałymi – brudną, skorumpowaną politykę nadal będziemy uważali jako zrozumiałą i uzasadnioną, ponieważ często we własnym postrzeganiu nie jesteśmy dużo lepsi. Będą kontynuowane próby przepisania historii, fałszując ją zgodnie z koniunkturą polityczną, w celu usprawiedliwienia ludziom rzekomej demokracji, upiększenia autorytaryzmu, dla stworzenia i utrzymania wizerunku wroga, a zatem usprawiedliwienia swoich błędów, aby w jakiś sposób zakamuflować urzeczywistnianą politykę antyspołeczną. W konsekwencji, wiele z nich będzie nadal cierpieć na amnezję pamięci o cierpieniach rodziców i dziadków, pozostając ślepymi i głuchymi wobec wymogów przyszłości, nieczułymi na ból innym osób.

   Jeśli wszyscy chcemy żyć w dobrobycie, lub z tego powodu powinniśmy wojować, zachowywać się agresywnie, angażować w awantury, kłamać, intrygować? Nieporównywalnie bardziej skutecznym i humanitarnym jest znalezienie w społeczeństwie wewnętrznego potencjału, mobilizacja zasobów we własny państwie, promowanie i rozwijanie ludzkiej kreatywności, wyrażanie siebie, człowieczeństwa! Są zatem, to autentyczne interesy narodowe każdego kraju, ale nie oferowane przez instytucje władzy, narzucone narodowi interpretacje.

Można nadal żyć (istnieć) jak przedtem! Ale oznacza to:

² bierną zgodę większej części społeczeństwa, niedołężne i ślepe dostosowanie się do istniejącej twardej rzeczywistości, negacji społecznych, w taki sposób zadowalając się do dalszego kruszenia podstawy swojego życia, degradacją wartości moralnych, bezkarnością politycznej elity i ignorancji interesów narodu, pogłębianiem się konfliktu społecznego w postaci prowokacyjnej, a wręcz otwartej agresji – w wyniku wszystkiego niszcząc ludzkie relacje, nasze plany na przyszłość i perspektywę na lepsze życie;

² pogodzenie się z osiągniętym status quo, błędnie przypuszczając, że jest możliwe zachowanie swojego statusu społecznego, zapewnienie przyszłości swoim dzieciom, mimo, nierzadko niekompetentnej, nieudolnej, błędnej i niewłaściwej interesom narodu polityki prowadzonej przez przedstawicieli władzy;

² nadal kontynuować desperacką walkę ze społecznie negatywnymi skutkami, w której bierze udział wielu patriotycznie nastawionych, na filantropię zorientowanych osób, jak i reprezentujące ideały humanitarne i charytatywne organizacje pozarządowe. W taki sposób zostaje zmniejszone napięcie w społeczeństwie, aktywnie pomagając strukturom władzy państwowej o małych możliwościach do rozwiązywania trudnych problemów społecznych w ich miejsce. Chociaż, tak naprawdę stanowi to realną pomoc dla wielu cierpiących, ale niestety, w rzeczywistości takie poparcie społeczne dla instytucji państwowych jest i pozostanie jako daremna próba napełnienia bezdennej beczki wodą, ponieważ w ten sposób nie jest możliwym i nie mogą zostać wyeliminowane przyczyn istnienia negacji społecznych.

    Czy to naprawdę tak trudno dostrzec, że wdrożenie PTS może stać się najważniejszą inwestycją do najcenniejszego kapitału – Człowieka! Co jest niezbędne jeszcze, aby zrozumieć, że obecne proponowane rozwiązanie problemów z użyciem PTS zapewni każdemu członkowi społeczeństwa gwarancją jego życiowej stabilność, możliwość do zachowania bezpiecznej perspektywy na przyszłość, uniemożliwiając zrujnowanie ludzkiego życia, z powodu autorytarnego działania ambitnych, rozpieszczonych przez władzę i przez społeczeństwo słabo kontrolowanych mężów stanu. Ludzie stają się kukiełkami, zabawkami w rękach żądnych władzy przywódców, jak to już doświadczyły i przeżył poprzednie generacje. Czym jesteśmy obecnie lepsi?

Czy dzisiejsza sytuacja – przy akompaniamencie wojskowych bębnów – nie staje się podobną do wcześniej doświadczonej? Czy naprawdę musimy pogodzić się z tym, istnieć nadal, ślepo maszerować na smyczy amoralnych polityków do nieszczęścia, do nowych okropności wojny? Jest to straszne, że dziś jest wciąż mamy tak dużo agresywnych polityków, którzy swoją awanturniczą działalnością nadal nagniatają międzynarodowe napięcie, a także osoby o wąskich horyzontach, którzy mogą beznamiętnie rozprawiać o prawdopodobieństwie nowej wojny światowej, wydawałoby się, nawet nie rozumiejąc, że to prowadzi do ich własnego zniszczenie oraz zniszczenie całej cywilizacji. Tego nie wolno dopuścić!

  Pomysł PTS pozostanie w subiektywnym statusie, tak długo, jak będzie to rozpoznawane przez oddzielne osoby. Ale, jak tylko pojawi się społeczne zapotrzebowanie (które obiektywnie już istnieje, ale subiektywnie jest ignorowane), zostaje ona przyjęta i kierowana przez zorganizowaną grupę ludzi, w jej uzupełnienie i wdrażanie angażuje się wielu interesariuszy, nabywa ona charakter obiektywny, stając się motywem przewodnim ukierunkowanego działania ludzi, bodźcem i gwarantem postępu społecznego.

Z punktu widzenia społeczeństwa, jest bardzo niebezpiecznym przeciągnięcie realizacji inicjatywy PTS, ponieważ tego typu inicjatywa mogą zostać przechwycona i wdrożona w interesie dyktatorskich przywódców i autorytarnych reżimów (np. w Czeczenii już próbuje się tego dokonać za wsparciem i akceptacją Ramzana Kadyrowa: patrz. https://lenta.ru/news/2016/02/18/passport/).

Realizacja inicjatywy analogicznej do PTS poza kontrolą demokratycznego społeczeństwa, jest zagrożone praktycznym wcieleniem orwellowskiej wizji, zamieniając ludzi w posłuszne kukiełki, bezwolnych manipulowanych istot. W celu zapobieżenia takiemu przerażającemu scenariuszowi, należy działać teraz i niezwłocznie, ponieważ w warunkach autorytarnych rządów, jest możliwa bardzo szybka realizacja inicjatywy podobne do PTS, z pominięciem lub zignorowaniem demokratycznych procedur. Jeśli PTS trafi do rąk dyktatorskich przywódców, natychmiast zostanie przekształcony w swego rodzaju społeczną bombę jądrową, która niszczy fundamenty demokracji. W wtedy na ruinach demokracji zostanie zbudowane państwo orwellowskiego typu. Czy chcemy naprawdę spodziewać się takiej przyszłości?!

Kontynuując biernie patrzeć i kontemplować, prowadzić puste rozprawy o tym, co dzieje się wokół, nie zdając sobie sprawy, że jesteśmy na rozdrożu historycznym, aktywnie nie stawiając się w celu zachowania swojej ludzkości, ryzykujemy zniszczenia każdej demokracji, nieodwracalnie trafiając w bezwarunkowe poddaństwo elity uzurpującej państwową władzę.

11. 02. 2016 r.                                               Ervins Ceihners, Dr. oec